Στυτική δυσλειτουργία αίτια και θεραπεία

Η δυσλειτουργία της στύσης χαρακτηρίζεται ως ένα νευρο-αγγειακό φαινόμενο κι έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία επίτευξης στύσης με αρκετή σκληρότητα και διάρκεια ώστε να επιτευχθεί ικανοποιητική σεξουαλική επαφή για τουλάχιστον 6 μήνες. Περισσότεροι από 200.000.000 άνδρες στον κόσμο πάσχουν από στυτική δυσλειτουργία και στο μέλλον ο αριθμός θα αυξηθεί δραματικά ενώ τουλάχιστον 300.000 Έλληνες αντιμετωπίζουν πρόβλημα δυσλειτουργίας στύσης.

Η στυτική δυσλειτουργία αποτελεί πρόβλημα προσωπικό αλλά και κοινωνικό με πολλές προεκτάσεις γι αυτόν τον λόγο ο κάθε ανδρολογικός ασθενής χρειάζεται ιδιαίτερη μεταχείρηση και φυσικά σωστή προσέγγιση στο πρόβλημά του.Η ταυτοποίηση του αιτίου της στυτικής δυσλειτουργίας σε σχέση με τα απαραίτητα στοιχεία θα προσφέρουν την καλύτερη και ουσιαστικότερη θεραπεία στον ασθενή.

Η άγνοια και ο φόβος που συνοδεύουν τη στυτική δυσλειτουργία, κάνουν αδύνατη την αντιμετώπιση της, μια και μόνο το 5% των ανδρών που αντιμετωπίζει στυτικά προβλήματα απευθύνεται σε ειδικούς, ενώ θα μπορούσε να υπάρξει θεραπεία για το 95% των περιπτώσεων.

Φυσιολογία της στύσης

Για την επίτευξη της στύσης, είναι απαραίτητο να υπάρχει ένα ανατομικά φυσιολογικό πέος, με ακέραια τόσο το αγγειακό του σύστημα όσο και την αυτόνομη και σωματική του νεύρωση.  Τα σηραγγώδη σώματα του πέους αποτελούν το κύριο ανατομικό στοιχείο της στύσης. Ο σηραγγώδης ιστός ,όπως ανεφέρθει,περιβάλλεται από το σκληρό λευκό ινώδη χιτώνα, που αποτελείται από δύο στρώματα και είναι πολύ ισχυρός, εξασφαλίζοντας έτσι υψηλές πιέσεις μέσα στα σηραγγώδη (85-105mmHg) την ώρα της στύσης.

Το κέντρο της αυτόνομης νεύρωσης του πέους βρίσκεται στα Ι2-Ι4 και Θ12-Ο2 νευροτόμια του νωτιαίου μυελού. Νευρικές ίνες από το το ιερό (παρασυμπαθητικό) και το θωρακοσφυϊκό (συμπαθητικό) πλέγμα εισέρχονται στο υπογάστριο και στο πυελικό πλέγμα, που στέλνουν κλάδους στα πυελικά όργανα. Οι ίνες, που νευρώνουν το πέος, σχηματίζουν τα πυελικά νεύρα ή νεύρα της στύσης, τα οποία πορεύονται στην οπισθιοπλάγια θέση των σπερματοδόχων κύστεων και του προστάτη, περνούν το ουρογεννητικό διάφραγμα παράλληλα με τη μεμβρανώδη ουρήθρα και εισέρχονται στο πέος καθ΄όλο το μήκος του.

Στην πορεία τους αυτή δίνουν κλάδους και οι ίνες τους νευρώνουν τελικά τις ελικοειδείς αρτηρίες και τον δοκιδωτό λείο μυϊκό ιστό, των σηραγγωδών σωμάτων και είναι υπεύθυνες για την αγγειακή λειτουργία στην οποία στηρίζεται η στύση.  Εκτός από την αυτόνομη νεύρωση, το πέος φέρει και σωματική νεύρωση μέσω του αιδοιϊκού νεύρου, εκατέρωθεν που έχει τον πυρήνα του στα πρόσθια κέρατα των Ι2-Ι4 νωτιαίων νευροτομίων. Οι κλάδοι των νεύρων αυτών φθάνουν στους βολβοσηραγγώδεις και στους ισχιοσηραγγώδεις μύες, ενώ μεταφέρουν και αισθητικά ερεθίσματα (πόνου, πίεσης, θερμοκρασίας), αλλά όχι τα σχετικά με τα ερωτικά ερεθίσματα, από το πέος. Πολλά υπερνωτιαία κέντρα από το φλοιό, τον υποθάλαμο, τη γέφυρα και το μεσεγκέφαλο, λειτουργούν τροποποιητικά στα νωτιαία μονοπάτια της στύσης.

Το ζεύγος των έσω αιδοιϊκών αρτηριών αποτελεί και την κύρια παροχή αίματος προς το πέος. Τα τελικά τμήματα αυτών, που αποτελούν τις κοινές αρτηρίες του πέους, χωρίζονται σε τρεις κλάδους εκατέρωθεν, τη βολβοουρηθραία αρτηρία, τη ραχιαία αρτηρία και τη σηραγγώδη αρτηρία.

Οι δύο σηραγγώδεις αρτηρίες αιματώνουν τα σηραγγώδη σώματα, οι ραχιαίες αρτηρίες το δέρμα, τους υποδόριους ιστούς και τη βάλανο και οι βολβοουρηθραίες αρτηρίες το σπογγιώδες σώμα της ουρήθρας.

Η φλεβική αποχέτευση της βαλάνου γίνεται από την εν τω βάθει ραχιαία φλέβα, από τη φλέβα του σπογγιώδους σώματος της ουρήθρας από τις κυκλοτερείς, τις βολβικές και από τις ουρηθριαίες φλέβες, ενώ των σηραγγωδών σωμάτων είναι πιο περίπλοκη . Συγκεκριμένα το μέσο και πρόσθιο τμήμα κάθε σηραγγώδους σώματος, αποχετεύεται από την εν τω βάθει ραχιαία φλέβα προς το προπροστατικό πλέγμα, ενώ το οπίσθιο τμήμα από τις σηραγγώδεις και τις σκελιαίες(crural) φλέβες προς το προπροστατικό πλέγμα και τις έσω αιδϊοικές φλέβες.  Η αποχέτευση της βαλάνου γίνεται από μικρότερες και μεγαλύτερες φλέβες, που επικοινωνούν με τις ραχιαίες φλέβες. Το δέρμα και οι υποδόριοι ιστοί αποχετεύονται από τις επιπολής ραχιαίες φλέβες, που αποχετεύονται τελικά στις σαφηνείς φλέβες.

Η στύση φυσιολογικά επιτυγχάνεται με διέγερση του αυτόνομου κέντρου της στύσης στον υποθάλαμο, από οπτικά ή απτικά ερεθίσματα, που μεταφέρονται στο συμπαθητικό (Θ12-Ο1 νευροτόμια) και το παρασυμπαθητικό νωτιαίο κέντρο (Ι2-Ι4).   Μέσω των νευρικών ινών που ξεκινούν από αυτά και που φθάνουν μέχρι τις λείες μυϊκές ίνες των σηραγγωδών αρτηριών, τα ερεθίσματα διεγείρουν την απελευθέρωση νευροδιαβιβαστών.  Ο κύριος νευροδιαβιβαστής της στύσης είναι το μονοξείδιο του αζώτου (NO), όπως και οι προσταγλανδίνες, που απελευθερώνονται από τις παρασυμπαθητικές απολήξεις και προκαλούν χάλαση των λείων μυϊκών ινών και διαστολή ή διάταση των σηραγγωδών αρτηριών, αυξάνοντας τη ροή του αίματος μέσα στους σηραγγώδεις κόλπους.

Με την πλήρωση των τελευταίων, οι μικροί σηραγγώδεις κόλποι που βρίσκονται περιφερικά, αμέσως κάτω από τον ινώδη χιτώνα συμπιέζονται και παρεμποδίζουν τη φλεβική αποχέτευση των σηραγγωδών σωμάτων, που διογκώνονται και σκληραίνουν, αυξάνοντας την επιμήκη και περιφερική τους διάσταση. Ακολουθεί σύσπαση των ισχιοσηραγγωδών μυών, η οποία πιέζει περισσότερο τα εγγύς τμήματα των σηραγγωδών σωμάτων, πράγμα, που διακόπτει τελείως κάθε φλεβική διαφυγή του αίματος αλλά και σχεδόν κάθε αρτηριακή εισροή αίματος, μέσα στα σηραγγώδη. Αυτή η φάση της σκληρής στύσης έχει μικρή διάρκεια και έτσι αποφεύγεται η δημιουργία ισχαιμικών αλλοιώσεων στο πέος.

Μετά την εκσπερμάτιση το συμπαθητικό σύστημα απελευθερώνοντας αδρεναλίνη και νοραδρεναλίνη από τις νευρικές απολήξεις του, προκαλεί ενεργοποίηση ειδικών φωσφοδιεστερασών και κύρια της 5 φωσφοδιεστεράσης, που προκαλούν σύσπαση των λείων μυϊκών ινών και των αρτηριών και η αρτηριακή παροχή διακόπτεται.   Ταυτόχρονα προκαλείται χάλαση των ισχιοσηραγγωδών μυών, που μειώνει την ενδοσηραγγώδη πίεση.
Έτσι τα φλεβικά κανάλια διαφυγής ανοίγουν, το αίμα από τα σηραγγώδη αποχετεύεται και το πέος επανέρχεται στη χαλαρή φάση.

Αιτιολογία της στυτικής δυσλειτουργίας του άνδρα

Υπάρχουν δύο κύριες μορφές ή τύποι στυτικής δυσλειτουργίας, που έχουν σχέση με την αιτία που προκαλεί την δυσάρεστη αυτή κατάσταση, η ψυχογενής και η οργανική στυτική δυσλειτουργία.

Η ψυχογενής στυτική δυσλειτουργία, σχετίζεται με το άγχος και την ανησυχία, που προκαλεί η σκέψη της ερωτικής πράξης ή η αποτυχία σε προηγούμενη ή προηγούμενες απόπειρες και εκτελέσεις της, που μπορεί να σχετίζονται με γενικότερα ψυχολογικά προβλήματα ή με κατάθλιψη και με τη λήψη διαφόρων ψυχοφαρμάκων.  Η πιο συχνή αιτία της ψυχογενούς στυτικής δυσλειτουργίας είναι η κατάθλιψη, που αποτελεί σύνηθες πρόβλημα για πολλούς ανθρώπους, και το άγχος απόδοσης.  Γενικότερα, οποιαδήποτε μορφή  άγχους μπορεί να διαταράξει την σεξουαλική επίδοση. “Με τον όρο άγχος απόδοσης, αναφερόμαστε στο άγχος που δημιουργείται την ώρα της σεξουαλικής επαφής ή και πριν από αυτήν. Σημαντικοί παράγοντες που επηρεάζουν την μείωση ή την αύξηση του άγχους απόδοσης, είναι επίσης η σχέση του ζευγαριού αλλά και η οικειότητα ανάμεσα στους συντρόφους.

Η μεγάλη πλειοψηφία (περισσότερο από 85%) των περιπτώσεων δυσλειτουργίας στύσης οφείλεται σε οργανικά αίτια, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, καρδιαγγειακά προβλήματα π.χ. η στεφανιαία νόσος ,  η υπερλιπιδαιμία (αυξημένη χοληστερίνη ή/και τριγλυκερίδια),επίσης ανατομικά αίτια όπως  η φίμωση , μικροφαλία ,κάμψεις του πέους π.χ. Ν.Peyronie. Επίσης η λήψη αντι-υπερτασικών φαρμάκων, διουρητικών, αντιφλεγμονωδών, αντικαταθλιπτικών και άλλων, η προστατίτιδα (κυρίως στην χρόνια προστατίτιδα) και παθήσεις-συμπτώματα που έχουν σχέση με τον προστάτη αδένα, ορμονικές διαταραχές π.χ στο επίπεδο της τεστοστερόνης όπου μειώνεται και η Libido, παθήσεις της σπονδυλικής στήλης, τραύματα στη λεκάνη, χειρουργικές επεμβάσεις στο προστάτη, καπνός, αλκοολισμός, ναρκωτικές ουσίες και άλλα πολλά.

Όταν αναφερόμαστε στην προστατίτιδα ουσιαστικά  μιλάμε για φλεγμονή του προστάτη αδένα. Είναι ύπουλη και συμβάλλει ,ειδικότερα στον νέο άνδρα, αρνητικά στην γονιμότητά του,τον καθιστά υπογόνιμο και βέβαια προκαλεί, ειδικά η χρόνια προστατίτιδα, προβλήματα στύσης. Είναι θα λέγαμε η πιο συχνή φλεγμονή στον άντρα και παρα ταύτα συνήθως δεν υπάρχουν συμπτώματα. Ο άντρας προσέρχεται στον Ουρολόγο λόγω στυτικής δυσλειτουργίας  υπογονιμότητας ή πιο σπάνια με συμπτώματα (συχνουρία,έπειξη προς ούρηση κ.α).

Ο συχνότερος τρόπος μόλυνσης του προστάτη είναι κυρίως μέσω της ουρήθρας. Ο κόλπος της γυναίκας φέρει μικρόβια (φυσιολογικά) ,στον άντρα όμως προκαλούν φλεγμονές με κυρίαρχη την προστατίτιδα και τις μορφές της.Τα συνηθέστερα μικρόβια που βρίκουμε στην προστατίτιδα είναι το κολοβακτηρίδιο (Escherichia coli) και διάφορα είδη του Πρωτέα, ενώ λιγότερο συχνά είναι η ψευδομονάδα (Pseudomonas) και ο εντερόκοκκος (Enterococcus).

Η ριζική προστατεκτομή είναι μία επέμβαση που σκοπό έχει την χειρουργική εξαίρεση του καρκίνου του προστάτη. Βασική αρνητική επιπλοκή της επέμβασης αυτής είναι η σεξουαλική ανικανότητα λόγω διατομής ή τραυματισμού του αγγειο-νευρώδους δεματίου βασική προυπόθεση στην αιμάτωση και νεύρωση του πέους. Σε κάποιες όμως περιπτώσεις, μπορεί να εκτελεσθεί η ριζική προστατεκτομή με την σύγχρονη διατήρηση του αγγειο-νευρώδους δεματίου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την διατήρηση της στύσης και κατ’ επέκταση την φυσιολογική σεξουαλική ζωή του άντρα. Και στις δύο τεχνικές ο καρκίνος αφαιρείται ριζικά με αποτέλεσμα να μιλάμε έως και για πλήρη ίαση.

Τα αίτια ,λοιπόν,της οργανικής στυτικής δυσλειτουργίας, μπορεί να σχετίζονται με τα εγκεφαλικά ή νωτιαία κέντρα της στύσης και τις μεταξύ τους συνάψεις ή τα νεύρα που μεταφέρουν τα ερεθίσματα (νευρογενή αίτια), όπως και με παθήσεις που επηρεάζουν την κατάσταση του αγγειακού δικτύου (αγγειακά αίτια) ή την ανατομική και λειτουργική κατάσταση του πέους (ορμόνες, φάρμακα και συστηματικές παθήσεις).

Τα συχνότερα νευρογενή αίτια είναι ο σακχαρώδης διαβήτης και ο αλκοολισμός λόγω της περιφερικής νευροπάθειας που προκαλούν, οι κακώσεις της σπονδυλικής στήλης και της πυέλου και οι ριζικές χειρουργικές επεμβάσεις στον προστάτη, την ουροδόχο κύστη και το ορθό, λόγω της καταστροφής των νεύρων που σχετίζονται με τη στύση.

Παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση αγγειακής ανικανότητας είναι:

το κάπνισμα,
η υψηλή αρτηριακή πίεση,
ο διαβήτης,
οι καρδιακές παθήσεις
και οι υψηλές τιμές χοληστερίνης

Κλινική εικόνα της στυτικής δυσλειτουργίας

Η στυτική δυσλειτουργία μπορεί να εμφανιστεί με διάφορες  μορφές, έχοντας συνεχή ή κατά διαστήματα προβλήματα στυτικού χαρακτήρα π.χ. χαλαρή στύση , δεν υπάρχει διάρκεια σκληρότητας , μειωμένη αισθητικότητα κ.α. Επίσης μπορεί να υπάρχουν  διαταραχές εκσπερμάτισης όπως( η πολύ συχνή) πρόωρη εκσπερμάτιση ή και η αδυναμία εκσπερμάτισης ή αλλιώς η καθυστερημένη εκσπερμάτιση , επίσης η  έλλειψη ή σημαντικά μειωμένη ερωτική επιθυμία,η απουσία ή η μείωση της συχνότητας και της έντασης των πρωινών ή και νυκτερινών στύσεων,  η γενικότερη αδυναμία στύσης ή διακυμάνσεις αυτής  τη στιγμή της ερωτικής επαφής ή αδυναμία διατήρησης της στύσης κατά τη διάρκεια των ερωτικών παιχνιδιών.

Σ όλες αυτές τις καταστάσεις θα πρέπει να ελέγχεται η στυτική λειτουργία. Οι περισσότεροι άνδρες ακόμη και όταν συνειδητοποιούν το πρόβλημα τους δεν προσφεύγουν σε ιατρικές λύσεις, αλλά προσπαθούν με ανορθόδοξους τρόπους να το αντιμετωπίσουν. Είναι αξιοσημείωτο ότι, τόσο στην Ελλάδα όσο και στις Ευρωπαϊκές χώρες ο μέσος χρόνος που μεσολαβεί, από την εγκατάσταση του προβλήματος μέχρι την πρώτη επίσκεψη στο γιατρό είναι περίπου δύο χρόνια. Χαρακτηριστικά, μόνο το 5% των ανδρών που αντιμετωπίζει στυτικά προβλήματα απευθύνεται σε ειδικούς, ενώ θα μπορούσε να υπάρξει θεραπεία για το 95% των περιπτώσεων.

Νευρογενή  αίτια είναι όταν τα νεύρα ( που σχετίζονται με την λειτουργία του πέους) δεν λειτουργούν ικανοποιητικά και προκαλείται διαταραχή στη μεταφορά του ερεθίσματος/μηνύματος από τον εγκέφαλο προς το πέος. Νευρολογικές παθήσεις όπως οι κακώσεις της σπονδυλικής στήλης και η σκλήρυνση κατά πλάκας, καθώς και χειρουργικές επεμβάσεις που γίνονται στην περιοχή της λεκάνης είναι νευρολογικά αίτια στυτικής δυσλειτουργίας.

Επίσης η στυτική δυσλειτουργία μπορεί να οφείλεται και σε ορμονικά αίτια, όπως για παράδειγμα, στην έλλειψη “ανδρικών” ορμονών. Επιπλέον, η χρήση ή κατάχρηση φαρμακευτικών ουσιών. Αρκετά φάρμακα, κυρίως όμως αυτά που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της υπέρτασης, των καρδιοπαθειών και των ψυχικών διαταραχών έχει βρεθεί πως μπορούν να επηρεάσουν την επίτευξη στύσης, όπως συχνά φαίνεται και στις ανεπιθύμητες ενέργειές τους.

Οι άντρες που πάσχουν από στυτική δυσλειτουργία πρέπει να υποβάλλονται σε ιατρικό έλεγχο και για καρδιαγγειακά νοσήματα γιατί μπορεί να είναι πρώιμη ένδειξη αυτών σύμφωνα με μια ιταλική μελέτη που έχει δημοσιευτεί πρόσφατα. Η στυτική δυσλειτουργία λοιπόν, μπορεί να εκδηλωθεί νωρίτερα από την καρδιακή νόσο διότι η πεϊκή αρτηρία έχει μικρότερη διάμετρο από τις στεφανιαίες  και πιθανά να είναι αυτή η αιτία που εμφανίζεται πρώτα η στυτική δυσλειτουργία.

Η διαγνωστική προσέγγιση της στυτικής δυσλειτουργίας

Η διαγνωστική προσέγγιση περιλαμβάνει το ιστορικό του ασθενούς (πολύτιμη η χρήση ειδικών ερωτηματολογίων όπως o διεθνής δείκτης στυτικής λειτουργίας ΙΙΕF), την εκτίμηση του ψυχολογικού του προφίλ, την κλινική εξέταση και τον εργαστηριακό έλεγχο με γενικές εξετάσεις αίματος (σάκχαρο, λιπίδια) και ειδικές, όπως η μέτρηση συγκεκριμένων ορμονών (FSH, LH, Προλακτίνη, Τεστοστερόνη). Βασίζεται δε σε εξειδικευμένες εξετάσεις που στηρίζονται στην πρόκληση στυτικών επεισοδίων με τη χρήση αγγειοδιασταλτικών ουσιών και τον έλεγχο αυτών. Αυτές είναι η δυναμική σκληρομετρία πραγματικού χρόνου (RT Rigiscan) και το Doppler υπερηχογράφημα των πεϊκών αρτηριών.

Πολύτιμη είναι η μελέτη των νυκτερινών στύσεων (NPT), των αντανακλαστικών, δηλαδή, στυτικών επεισοδίων που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του βαθέως ύπνου. Αυτές, έχοντας συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (αριθμό, διάρκεια, σκλητότητα) και εκφράζοντας την ομαλή ή όχι λειτουργία του στυτικού μηχανισμού ανεξαρτήτως ψυχογενών ερεθισμάτων, μπορούν να θέσουν τη διαφορική διάγνωση μεταξύ ψυχογενούς και οργανικής διαταραχής. Έτσι ελέγχεται πλήρως ο ασθενής με σκοπό αφενός μεν την αποκάλυψη και θεραπεία ασθενειών που κρύβονται πίσω ή προκαλούν τη στυτική δυσλειτουργία αφετέρου δε την αντιμετώπιση του στυτικού προβλήματος.

Doppler – Τriplex πέους

Ο υπερηχο-τομογραφικός έλεγχος συνοδευόμενος από  έγχρωμο Doppler – Τriplex πέους μετά από έγχυση αγγειοδραστικής ουσίας δίνει την απάντηση. Καθορίζει αν η στυτική δυσλειτουργία οφείλεται σε οργανικά αίτια αφού υπολογίζει με μεγάλη ακρίβεια την αρτηριακή και φλεβική επάρκεια ή ανεπάρκεια αντίστοιχα , την μέγιστη συστολική πίεση (PSV),  την τελοδιαστολική πίεση (EDV), τον δείκτη RI (resistive index), την διάμετρο των σηραγγωδών αρτηριών του πέους καθώς και την μεταβολή των σηραγγωδών σωμάτων πριν και κατά την στύση.

Είναι πολύ σημαντική η εξέταση αυτή διότι μπορεί ν αποκλείσει άμεσα τον ψυχολογικό παράγοντα ή αν συνυπάρχει. Εφ όσον γίνει η εξέταση αυτή πολλές φορές δεν χρειάζεται να γίνουν όλες οι εξετάσεις που αφορούν την το πρόβλημα (αιματολογικές κ.α.) διότι δείχνει πιο είναι το πρόβλημα και μάλιστα αν το αίτιο είναι αγγειακής αιτιολογίας , πολύ σημαντικό για τον Ειδικό Ουρολόγο. Η εξέταση γίνεται σε χώρο ιατρείου, φυσικά είναι απεικονιστική (όπως ο υπέρηχος ) και ανώδυνη, σύντομη και πάνω απ όλα εύστοχη, αποτελεσματική και σίγουρη στην απάντηση που δίνει.

Ο προσδιορισμός της αγγειακής ανεπάρκειας ως αίτιου στυτικής δυσλειτουργίας με το έγχρωμο Doppler

Σκοπός : Σκοπός της μελέτης είναι ο προσδιορισμός της συχνότητας της αγγειακής ανεπάρκειας με τη βοήθεια του έγχρωμου Doppler μετά την ένεση αγγειοδραστικής ουσίας, ως αιτίου στυτικής δυσλειτουργίας σε δύο ηλικιακές ομάδες ασθενών.

Yλικό και μέθοδος : Aπό τον Απρίλιο του 2007 έως τον Απρίλιο του 2008, 76 ασθενείς με μέτρια ως σοβαρή στυτική δυσλειτουργία ηλικίας 25-69 έτών (μ.ο 47 έτη) υποβλήθηκαν σε έγχρωμο Doppler για τη διερεύνηση του αιτίου. Οι ασθενείς χωρίσθηκαν σε δύο ομάδες με βάση την ηλικία τους. Στην πρώτη ομάδα (Α) περιλαμβάνονταν 25 ασθενείς ηλικίας 25-45 ετών και στη δεύτερη (Β) 51 ασθενείς ηλικίας 45-69. Και στις δύο ομάδες οι ασθενείς έπασχαν από  στυτική δυσλειτουργία  πάνω από δύο έτη. Κανείς από τους 76 ασθενείς δεν έπασχε από νευρολογική νόσο και δεν παρουσίαζε χαμηλές τιμές τεστοστερόνης. Η διαγνωστική προσέγγιση περιελάμβανε κλινική εξέταση, πλήρη εργαστηριακό και ορμονικό έλεγχο, υπερηχοτομογραφικό έλεγχο πέους και έγχρωμο Doppler σηραγγωδών αρτηριών  μετά την έγχυση 20 μgr αλπροσταδίλης. Έγινε προσδιορισμός της διαμέτρου των σηραγγωδών αρτηριών καθώς και της συστολικής(PSV), τελοδιαστολικής (ΕDV) ταχύτητας ροής των σηραγγωδών αρτηριών και του δείκτη αντίστασης (R.I.).

Αποτελέσματα : Στην ομάδα Α η μέση μέγιστη συστολική ταχύτητα ροής (mPSV) υπολογίσθηκε σε 35,02 cm/s , η μέση τελοδιαστολική ταχύτητα ροής(EDV) σε 4,2 cm/s και ο δείκτης αντίστασης (R.I) σε 0,88. Στην ομάδα Α μόνο το 12% παρουσίαζε ήπια αρτηριακή ανεπάρκεια, ενώ κανείς ασθενής δεν παρουσίαζε φλεβική διαφυγή. Στην ομάδα B η μέση μέγιστη συστολική ροή ήταν 32,1 cm/s , η τελοδιαστολική  4,52 cm/s και ο δείκτης αντίστασης R.I=0,86. Στην ομάδα αυτή 19,6% των ασθενών παρουσίαζε ήπια αρτηριακή ανεπάρκεια, 5,9% σοβαρή αρτηριακή ανεπάρκεια , 7,84% φλεβική διαφυγή  και 9,8% νόσο Peyronie χωρίς επίδραση στις τιμές.

Συμπεράσματα: Παρά το γεγονός, ότι μετά την επιλογή των ασθενών και στις δύο ομάδες, η πιθανότερη αιτία μέτριας ως σοβαρής στυτικής δυσλειτουργίας από οργανικής πλευράς, θα ήταν αγγειακή διαταραχή, κάτι τέτοιο δεν αποδείχθηκε, ιδιαίτερα στην ομάδα A, όπου παρατηρήθηκε μετρίου βαθμού αρτηριακή ανεπάρκεια  μόνο σε τρεις ασθενείς, ενώ φλεβική διαφυγή σε κανέναν. Στην ομάδα B βέβαια παρατηρήθηκε μεν αρκετά συχνότερα αρτηριακή ανεπάρκεια (25,5% εκ των οποίων μόνο 5,9 % σοβαρή) και φλεβική διαφυγή (7,84), όπως αναμένονταν, αλλά σίγουρα επί συνόλου η αγγειακή διαταραχή δεν ήταν η κύρια αιτία της στυτικής δυσλειτουργίας τους. Συνεπώς η αγγειακή ανεπάρκεια αποτελεί ένα μικρό ποσοστό αιτιολογίας εγκατεστημένης μέτριας και σοβαρής στυτικής δυσλειτουργίας σε μη νευρολογικούς ασθενείς με φυσιολογικό ορμονικό profile ιδίαιτερα στις νεώτερες ηλικίες.

Άρα η ψυχολογική υποστήριξη από τον ειδικό και ο περιορισμός της υπερβολικής χορήγησης αναστολέων της 5 φωσφοδιεστεράσης είναι θέματα, που πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη.

Μεγάλο λάθος φταίνε όλοι!

Είναι μεγάλο λάθος να γίνεται λήψη φαρμάκων για το πρόβλημά σας, για το πρόβλημα της στύσης χωρίς να γίνει ο παραπάνω έλεγχος. Επιβάλλεται η εξέταση που προ-ανέφερα διότι μας δίνει τις απαντήσεις που θέλουμε δηλαδή αν το πρόβλημα είναι οργανικό οπότε ο Ουρολόγος έχει απόλυτη θέση στην θεραπεία ή δεν υπάρχει οργανικό πρόβλημα οπότε φρόνιμο θα ήταν να επιληφθεί ο ειδικός ψυχολόγος-σεξολόγος.

Φυσικά σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να συνυπάρχουν και οργανικής και ψυχολογικής φύσεως αίτια, εκεί επιβάλλεται η συνεργασία για το καλύτερο αποτέλεσμα.Τα φάρμακα για την στυτική δυσλειτουργία είναι επικίνδυνα χωρίς την σύσταση του Ειδικού. Πώς μπορεί να πάει κάποιος σ’ ένα φαρμακείο και να τα πάρει έτσι; τι δόση θα πάρει; για πόσο διάστημα; Και άλλα πολλά. Επίσης λάθος είναι η προσέγγιση θα πάρω ένα δύο χάπια αν δω αποτέλεσμα τότε όλα καλά ή η λήψη για ένα διάστημα κι αναλόγως βλέπουμε.

Τα 5 βήματα της γυναίκας που “λύνουν” τα προβλήματα του άνδρα:

1. Να τον ενθαρρύνει και να αναγνωρίζει την ανάγκη του για σεξουαλική επαφή και οργασμική ικανοποίηση
2. Να του δείχνει ότι η αρρώστια του δεν τον “ξόφλησε” σεξουαλικά και με το κάλεσμά της να ενισχύει τη σωστή ιατρική θεραπεία της νόσου, με την παράλληλη θεραπευτική αντιμετώπιση της σεξουαλικής διαταραχής.
3. Να αισθάνεται τη παρουσία της ως επιθυμητή και θελκτική από τον σύντροφό της, κάτι που ο ίδιος το χρειάζεται και που τον κάνει να νιώθει επιθυμητός και σεξουαλικά ακμαίος.
4. Να μην του κόβει τα φτερά στην ερωτική διάθεση που εκείνος εκφράζει και να μην τον κάνει να αισθάνεται ότι η σεξουαλική του επιθυμία είναι μία «νοσηρή πολυτέλεια».

Η Δυσλειτουργία της Στύσης Θεραπεύεται

Η συντριπτική λοιπόν πλειοψηφία των ανδρών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα δυσλειτουργίας στύσης μπορεί να θεραπευθούν αρκεί να ακολουθήσουν τις οδηγίες των εξιδικευμένων στο χώρο ιατρών.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΡΕΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ

1. Η χορήγηση φαρμάκων αναλόγων δόσεων και για διάστημα ικανό να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
2. Η χρήση ενδοπεϊκών ενέσεων που έχουν δράση σε τοπικό επίπεδο και πρέπει να γίνονται απ τον ίδιο τον ασθενή.
3. Σε αποτυχία των δύο παραπάνω είναι η τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης δηλαδή χειρουργική αποκατάσταση με την τοποθέτηση ειδικού μηχανισμού.
2. Ο Ειδικός Ουρολόγος (Ανδρολόγος) μπορεί να ταυτοποιήσει το αίτιο της στυτικής δυσλειτουργίας έχοντας στα χέρια του τα απαραίτητα στοιχεία έτσι ώστε να βοηθήσει εσάς και τη σύντροφό σας να επιλέξετε την κατάλληλη θεραπεία όμορφα και σωστά.